ইণ্টাৰনেটত অসমীয়া ভাষা আন্দোলন

       সম্প্ৰতি এটা কথা প্ৰায়ে শুনা যায় যে অসমীয়া ভাষা সংকটৰ সন্মুখিন হৈছে৷ বিভিন্ন আলোচনা, যুক্তি-তৰ্কও হৈছে৷ কোনোৱে আৱেগিকভাৱে প্ৰচলিত অসমীয়া ভাষালৈ লক্ষ্য কৰি কৈছে এনেকৈ থাকিলে এদিন অসমীয়া ভাষা হেৰাই যাব৷ কিন্তু আন এচামে যুক্তি  তৰ্কৰে প্ৰমাণ কৰিছে অসমীয়া ভাষা নমৰে, মৰিব নোৱাৰে৷ কিন্তু সকলো যুক্তি তৰ্কলৈ লক্ষ্য কৰিও এটা কথা নুই কৰিব নোৱাৰি যে, কিছু কিছু ক্ষেত্ৰত ভাষাটো সংকটৰ সন্মুখিন হৈছে৷ কিন্তু কি কৰা যায় ? এটা ডাঙৰ প্ৰশ্ন৷ এদিন অসমীয়া ভাষাক উদ্ধাৰ কৰিবৰ কাৰণেই ভাষা অন্দোলন হৈছিল৷ মাধ্যমিক আন্দোলন হৈছিল৷ অনেক যুৱক শ্বহিদ হ'ল৷ সেই সকল ব্যক্তিয়ে চৰকাৰ গঠন কৰি ৰাজপাত খালে৷ কিন্তু ফল !!! ফুটুকাৰ ফেন৷ নিজেই নিজৰ কাৰ্য্যকালতে অসমীয়া ভাষাক প্ৰশাসনীয় কাম-কাজত ব্যৱহাৰ কৰিব নোৱাৰিলে৷ আজি এনে পৰিৱেশ হৈছে আমি অসমীয়াত দৰখাস্ত এখন লিখিবলৈ লাজ পাওঁ৷ আনৰ হতুৱাই হ'লেও ইংৰাজীত লিখি নিলেহে অফিচত জমা দিব পাৰি৷

     কিন্তু এনেকৈ থাকিলে হ'বনে? বিজ্ঞানে আমাক কিছুমান সুবিধা প্ৰদান কৰিছে৷ তেনে এটা সুবিধা হ'ল ইণ্টাৰনেট৷ সিদিনা মোৰ এজন বন্ধুৱে কথাৰ প্ৰসঙ্গত ক'লে "যি উদ্দেশ্য আগত ৰাখি ইণ্টাৰনেট আৱিস্কাৰ হৈছিল তাৰ আধাও উচিত কামত ব্যৱহাৰ নহয়" তেওঁ অৱশ্যে "ছ'চিয়েল নেটৱৰ্কিং চাইট"বোৰৰ কথা লক্ষ্য ৰাখিহে কৈছিল৷ কিন্তু সিদিনা যেতিয়া মই ফেচবুকত "অসমীয়া কথা বতৰা" আৰু বিজ্ঞাপনৰ বিষয়ত 60 টা মন্তব্য প্ৰকাশ পোৱা আৰু শেষত কাকতলৈ চিঠি লিখাৰ কথা জনালোঁ তেওঁ আমাৰ কাৰ্য্যৰ সলাগ লৈ ক'লে "সঁচাই এই চাইটবোৰ মূলতঃ এনে গঠনমূলক কাৰ্য্যৰ বাবেহে তৈয়াৰ কৰা হৈছিল, আমিহে অনৰ্থক চাট কৰি নষ্ট কৰিছোঁ"৷ মনটো ভাল লাগি গ'ল৷

    শেহতীয়া ভাৱে ইণ্টাৰনেটৰ জড়িয়তে অসমীয়া ভাষা ৰক্ষাৰ যি আন্দোলন হৈছে তাত অসমীয়া যুৱকসকলৰ নব্য চিন্তাৰ বীজ লুকাই আছে৷ ইয়াৰ মাজতে যেন বহুতৰে সুপ্ত প্ৰতিভা প্ৰকাশ হৈছে৷ সঁচাই যুৱ উশৃংখলতাৰ ভাষণ দিয়া সকলৰ সন্মুখত এই সকলো একো একোজন আদৰ্শৰ প্ৰতিক৷ আমাৰ সকলোৰে এতিয়া দায়িত্ব হৈছে এই আদৰ্শক প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ প্ৰাণত সঞ্চাৰিত কৰা৷ প্ৰতিজন যুৱকৰ বুকুলৈ কঢ়িয়াই নিয়া৷ আহক এই নতুন "ফেইচবুক ভষা আন্দোলন"ত আমি নিজকে জড়িত কৰি নিজকে অসমীয়া হিচাপে গৌৰৱ অনুভৱ কৰোঁ৷